Okreslanie jittera na podstawie diagramu oka.

Na powyzszym rysunku mozemy zaobserwowac wykres oka jeszcze mniej idealny, niz to bylo prezentowane wczesniej. Jednakze charakterystyczny ksztalt pozostaje wystarczajaco widoczny, aby mimo pewnych trudnosci dokonac potrzebnych pomiarow. Na poczatku zauwazmy, ze dol wykresu ma mniejsza amplitude odchyleñ niz gora, z czego mozemy wywnioskowac, iz sygnal przenosi wiecej zer niz jedynek. Sa 4 rozna trajektorie na dole, wiec przynajmniej cztery zera pod rzad sa mozliwe, podczas gdy na gorze widoczne sa dwie trajektorie, wskazujacy, ze przebieg zawiera maksymalnie dwie jedynki pod rzad. Przebieg ma dwa rozne zbocza rosnace i malejace, wskazujace na obecnosc deterministycznego jittera. Rosnace zbocze jest bardziej rozszerzone niz opadajace i niektore z punktow przeciecia krzyzuja sie ponizej poziomu progu, wskazuja na zaburzenia okresowosci przebiegu – zero trwa dluzej niz jedynka.

Copyrajt-Orajt 2007